دانشمندان دانشگاه ملی تحقیقات هسته ای روسیه با همکاری دانشمندان ایران ، ترکیه و عربستان سعودی ، به عنوان بخشی از یک تیم بین المللی ، روشی را برای تشخیص سم تیابندازول در میوه ها ایجاد کرده اند.
به گزارش اینترنشنال نیوز: به گفته تیم تحقیقاتی دانشگاه ملی تحقیقات هسته ای روسیه (NRNU MEPhI) ، سادگی ، مقرون به صرفه بودن و توانایی تشخیص غلظت های کوچک ذرات مضر از جمله مزایای فناوری جدید است.
روسیه و استفاده از تیابندازول در فرآوری مواد غذایی در اتحادیه اروپا ممنوع است. با این حال ، دانشمندان توضیح می دهند که این ماده سمی در کشاورزی برای درمان گیاهان برای محافظت از آنها در برابر آفات ، پوسیدگی و کپک استفاده می شود. اما باقی مانده های تیابندازول پس از استفاده در خاک و سپس در سبزیجات و میوه ها به راحتی جذب محیط می شوند.
کنستانتین کاتین ، دانشیار NRNU MEPhI (INTEL) می گوید: “تیابندازول برای انسان سمی است.” علائم اصلی مسمومیت عبارتند از تهوع ، استفراغ ، سردرد ، خواب آلودگی و تب. در صورت مصرف ، تیابندازول می تواند منجر به نارسایی کبد ، عقب ماندگی رشد جنین یا واکنش آلرژیک شود. سازمان غذا و داروی اتحادیه اروپا و سایر سازمانهای مشابه اثرات این سم بر موجودات زنده را خطرناک می دانند.
متخصصان روش جدیدی را برای یافتن تیابندازول در میوه ها ، حتی در کوچکترین غلظت ، توسعه داده اند. برای انجام این کار ، آنها راه حل خاصی را آماده کرده اند.
این ترکیب شیمیایی با محاسبه DFT (نظریه تراکم عملکردی) با مقایسه ساختار الکترونیکی مولکولهای تیابندازول و سایر مواد انتخاب شد.
کاتین می گوید: “هدف از محاسبه DFT انتخاب محلول سازگار با تیابندازول به عنوان کلید قفل است.” برای ما ممکن بود که محلول حاصله با این سم تداخل موثری داشته باشد ، حتی زمانی که تیابندازول بسیار کم باشد و آلودگی های دیگری در غذا وجود داشته باشد. پس از آزمایش انواع مختلف ، دانشمندان یک ترکیب مولکولی متناظر با بتائین و پیروسلیمات پیدا کردند که تیابندازول را در میوه ها می یابد ، به آن متصل می شود و بر حضور آن تاکید می کند.
به گفته دانشمندان ، این امر باعث شده است که حتی کوچکترین دوز این سم (تا 0.1 میلی گرم در لیتر) تقریباً در همه انواع میوه های صادر شده قابل تشخیص باشد.
کنستانتین کاتین می گوید: “حداکثر مقدار تیابندازول در میوه ها و سبزیجات توسط دستگاه های دولتی مربوطه تعیین می شود.” در کشورهای مختلف ، هنجارها و استانداردهای میوه های مختلف کمی متفاوت است ، حدود 5 میلی گرم در لیتر است. فناوری پیشنهادی ما قادر است غلظت تیابندازول را حتی 50 برابر کمتر از حداکثر مجاز تشخیص دهد.
در گذشته ، تیابندازول برای الکتروفورز مویرگی یا طیف سنجی فلورسنت استفاده می شد. اینها روشهای گران قیمتی هستند که به تجهیزات خاصی نیاز دارند که در همه آزمایشگاهها موجود نیست ، در حالی که بتائین و پیروسیلیکیک اسید به طور کامل در اختیار دانشمندان قرار گرفته است.
دانشمندان قصد دارند این فناوری را ثبت کرده و به کمیسیون اروپا ارائه دهند تا بتوان از آن برای آزمایش غذاهای صادر شده از ترکیه به اتحادیه اروپا استفاده کرد. علاوه بر این ، متخصصان در حال توسعه چنین فناوری برای جستجوی مواد سمی در لوازم آرایشی هستند.
دانشمندان ترکیه ، عربستان سعودی و ایران نیز در این مطالعه شرکت کردند.
طبق یافته های بنیاد ملی نخبگان ، این یافته ها در مجله Microchemical منتشر شده است.
انتهای پیام: