برخورد موشک به بخش تاریک و مرموز ماه

یک موشک از پیش پرتاب شده که گمان می رود چینی باشد، قرار است روز جمعه با سرعت 5800 مایل در ساعت به ماه اصابت کند. کارشناسان می گویند این برخورد باعث ایجاد دهانه ای به وسعت 66 فوت می شود.

گزارش شده است که رادار منظومه شمسی گلدستون در نزدیکی بارستو، کالیفرنیا، چند روز قبل از برخورد، این شی را شناسایی کرده است. مدارگرد شناسایی ماه ناسا (LRO) همچنین به دنبال تغییرات در اگزوسفر ماه (لایه بسیار نازکی از گازها) است که در اثر سقوط ایجاد می شود و سپس سطح ماه را اسکن می کند تا خود دهانه را پیدا کند.

طبق گزارش ها، در 4 مارس، یک زباله فضایی به سطح ماه خواهد افتاد. این شی به سمت پنهان ماه برخورد می کند و از زمین قابل مشاهده نخواهد بود، اما مهمتر از آن، ما نمی دانیم زباله های فضایی از کجا می آیند و متعلق به چه کسانی هستند. روز جمعه ساعت 7:25 صبح به وقت شرقی (15: 55 به وقت تهران). کارشناسان می گویند این اولین بار است که یک تکه زباله فضایی به طور تصادفی به سطح ماه برخورد می کند.اما کارشناسان می گویند ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد تا این برخورد توسط تصاویر ماهواره ای تایید شود.

در ابتدا تصور می شد که زباله های فضایی بدنه موشک فالکون 9 اسپیس ایکس است که رصدخانه آب و هوای عمیق فضایی (DSCOVR) را در سال 2015 به فضا پرتاب کرد. با این حال، اکنون تصور می شود که این موشک بقایای موشک چینی Long March 3C باشد که ماموریت Chang’e 5-T1 چین را در سال 2014 پرتاب کرد. در این مدت دانشمندان نظرات مختلفی را در مورد این جسم که با ماه برخورد خواهد کرد ارائه کرده اند که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم.

این موشک “فالکون 9” است!

سقوط قریب الوقوع زباله های فضایی برای اولین بار در اوایل این ماه با استفاده از نرم افزار ردیابی اجسام نزدیک به زمین گزارش شد. هنگامی که این گزارش منتشر شد، این شی به عنوان فاز دوم موشک فالکون 9 اسپیس ایکس ایلان ماسک شناسایی شد که تخمین زده می شود تقریباً هفت سال پیش در فوریه 2015 پرتاب شده باشد. در حالی که این شرکت هنوز در حال توسعه راه اندازی خود بود.

در آن زمان گفته می شد که موشک فالکون 9 که تقریباً 7 سال پیش پرتاب شد، اکنون در راه برخورد با ماه است و احتمالاً در اوایل ماه مارس به ماه برخورد خواهد کرد. فالکون 9 از اولین ماموریت خود در سال 2015، زمانی که یک ماهواره هواشناسی را به فضا پرتاب کرد، در مداری نامنظم در حال چرخش بوده است. پس از پرتاب ماهواره خود به مدار برای آغاز سفر خود به نقطه لاگرانژی خورشید-زمین، فاز دوم در فضا شناور شد. ارتفاع این موشک به حدی بود که سوخت کافی برای بازگشت به اتمسفر زمین نداشت و انرژی کافی برای فرار از گرانش سامانه زمین-ماه را نداشت. بنابراین کارشناسان اعلام کردند که مدار این موشک در 13 اسفند از مدار ماه می گذرد و به احتمال زیاد این موشکی است که به ماه اصابت می کند.

این یک موشک “Long March 3C” است!

با این حال، حدود چند هفته پیش، کارشناسان تجزیه و تحلیل اولیه خود را دوباره بررسی کردند و گفتند که زباله نمی تواند بخشی از فالکون 9 باشد زیرا محموله ای که حمل می کرد بخشی از مأموریت رصدخانه آب و هوای عمیق فضایی (DSCOVR) بود. به دیگری رفته است. بخشی از منظومه شمسی در عوض، آنها متوجه شدند که این زباله احتمالا متعلق به ماموریت Chang’e 5-T1 است که توسط آژانس فضایی ملی چین (CNSA) به ماه پرتاب شد. این ماموریت در اکتبر 2014 پرتاب شد. به فضا پرتاب شد و نزدیک به فضا پرتاب شد. پرواز ماه در همان ماه این موضوع آن را به یک نامزد ایده آل برای معامله فعلی با ماه تبدیل کرده است.

بیل گری، ستاره شناس، که نقش کلیدی در کشف این برخورد داشت، در 12 فوریه گفت که در شناسایی موشک اشتباه کرده است. او در بیانیه دوم خود گفت که این موشک می تواند بخشی از موشک Long March3C 3C چین باشد که طی ماموریت Changhai 5-T1 در اکتبر 2014 به ماه پرتاب شد. این موشک فضاپیمای Changhai 5 را پرتاب کرد. ماه به زمین بازگشت. نمونه هایی از ماه در سال 2020

متخصصی به نام جورجینی نامه ای به گری نوشت و توضیح داد که فضاپیمای DSCOVR به ماه نزدیک نیست، بنابراین اگر بخشی از آن به ماه برخورد کند، عجیب است. با این حال، این قسمت از موشک، صرف نظر از منشأ آن، همچنان در مسیر برخورد با ماه قرار دارد و انتظار می‌رود در روز چهارم مارس (14 اسفند) ساعت 7:25 صبح به وقت شرقی (15:55 تهران) تا نیمه پنهان ماه را پنهان کنید.

چین تکذیب کرد!

با این حال، وزارت خارجه چین اخیرا این اتهامات را رد کرده است. سخنگوی وزارت خارجه چین که اکتشاف فضایی چند میلیارد دلاری این کشور را برنامه ای “گذرا” خواند که از پایداری طولانی مدت فعالیت های فضایی حمایت می کند، گفت که تقویت کننده که گفته می شود به زودی به ماه برخورد خواهد کرد، قبلا وارد جو زمین شده است. به طور کامل سوخته و تخریب شده است.

مطمئنا برخورد موشک با ماه بیشتر از سوزاندن آن در جو زمین و انتشار ذرات اکسید فلزی با محیط زیست سازگار است. ماه جو ندارد، بنابراین نمی تواند از خود در برابر برخورد زباله های فضایی محافظت کند و برخورد این اجرام باعث ایجاد یک دهانه برخوردی بر روی آن می شود.برخورد آینده در نیمه پنهان ماه رخ خواهد داد، بنابراین ما نمی توانند آن را مشاهده کنند می توانند پس از ضربه از دیافراگم ایجاد شده عکس بگیرند. قبلاً هم این اتفاق افتاده است، بنابراین ما می دانیم که باید چه انتظاری داشته باشیم، به عنوان مثال، مرحله بالایی موشک های مورد استفاده در مأموریت فرود آپولو که به طور قابل توجهی بزرگتر بودند، به ماه نیز برخورد کردند به طوری که لرزش ناشی از آنها توسط لرزه نگارها نصب شد. روی ماه ثبت شده و برای بررسی لایه های درونی ماه استفاده می شود. لرزه‌سنج‌های آپولو مدت‌هاست که خاموش شده‌اند و مشخص نیست که آیا لرزه‌سنج‌های چینی Changi 4 قادر به ارائه اطلاعات مفید خواهند بود یا خیر. در سال 2009، در طی ماموریت LCROSS ناسا، فضاپیما با برنامه ریزی قبلی به سطح ماه برخورد کرد و ذرات حاصل از تاثیر ارزیابی های میکروسکوپی انجام شد.

آلودگی بیولوژیکی:

با توجه به موارد فوق، ایجاد یک افتتاحیه جدید جای نگرانی نیست. در حال حاضر حدود نیم میلیارد دهانه به قطر 10 متر یا بیشتر در ماه وجود دارد. موضوعی که باید به آن توجه داشت آلودگی ماه به میکروب ها یا مولکول های زنده است که در آینده ممکن است شواهدی از حیات باستانی در ماه در نظر گرفته شوند. زمین را به سیارات دیگر به حداقل برسانید.

این مهم هم از نظر اخلاقی و هم علمی است. قسمت اخلاقی این است که درست نیست اکوسیستمی را که ممکن است در سیارات دیگر وجود داشته باشد با فرستادن موجودات زمینی به آن سیاره به خطر بیندازیم و از نظر علمی می خواهیم شرایط طبیعی سیارات دیگر را مطالعه کنیم و آنها را آلوده نکنیم ناخواسته به خطر بیاندازیم یا نابود کنیم.

بزرگترین نقض دستورالعمل های کمیته تحقیقات فضایی در سال 2019 زمانی رخ داد که یک ساکن سطح زمین اسرائیل حامل نمونه هایی از دایناسورها و هزاران خرس آبی با ماه برخورد کرد. این موجودات نیم میلی متری می توانند در خلاء زنده بمانند اما فعال نخواهند بود. این موجودات و میکروب ها که احتمالاً در روده آنها زندگی می کنند، اکنون در محل برخورد پراکنده شده اند. به احتمال زیاد هیچ یک از آنها به منطقه ای نمی رسند که آب کافی برای احیا و فعال شدن وجود داشته باشد، اما نباید آن را به خطر بیندازیم.

46: