تقسیم بندی ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال بر اساس ویژگی های بنیادین، کاربردها و اکوسیستم های بلاک چینی به دسته های متنوعی تقسیم می شوند. این دسته بندی برای درک عمیق تر ساختار بازار، شناسایی فرصت های سرمایه گذاری و مدیریت ریسک در این فضای پیچیده ضروری است. شناخت این طبقات به سرمایه گذاران، توسعه دهندگان و علاقه مندان کمک می کند تا در دنیای پرشتاب کریپتوکارنسی تصمیمات آگاهانه تری بگیرند و از پتانسیل های آن بهره مند شوند.

دنیای ارزهای دیجیتال با سرعت بی سابقه ای در حال تکامل است. از زمان پیدایش بیت کوین در سال ۲۰۰۹، هزاران رمزارز با اهداف و کاربردهای متفاوت ظهور کرده اند. این تنوع گسترده، در عین حال که فرصت های بی شماری را فراهم می آورد، می تواند برای فعالان بازار سردرگم کننده باشد. درک ساختار و ماهیت هر ارز دیجیتال، گام نخست برای ورود آگاهانه به این حوزه است. این مقاله به بررسی جامع و ساختارمند دسته بندی های مختلف ارزهای دیجیتال می پردازد تا یک نقشه راه شفاف برای تمامی سطوح از مبتدی تا متخصص ارائه دهد.

مبانی و دسته بندی های مفهومی

پیش از ورود به جزئیات کاربردها و اکوسیستم ها، لازم است با مفاهیم پایه ای که سنگ بنای تمامی ارزهای دیجیتال را تشکیل می دهند، آشنا شویم. این دسته بندی ها به ما کمک می کنند تا تمایزهای بنیادین میان انواع رمزارزها را درک کنیم.

کوین (Coin) چیست؟

کوین، بنیادی ترین شکل ارز دیجیتال است که بر بستر بلاک چین اختصاصی خود فعالیت می کند. به عبارت دیگر، هر کوین، ارز بومی یک شبکه بلاک چینی مستقل است و برای پرداخت کارمزدهای تراکنش (Gas Fees) و حفظ امنیت آن شبکه به کار می رود. این استقلال به کوین ها ویژگی های منحصربه فردی می بخشد؛ آن ها برای عملکرد خود به هیچ بلاک چین دیگری وابسته نیستند.

به عنوان مثال، بیت کوین (BTC) ارز بومی بلاک چین بیت کوین، اتریوم (ETH) کوین شبکه اتریوم، و سولانا (SOL) کوین بلاک چین سولانا است. این کوین ها نه تنها وسیله ای برای انتقال ارزش هستند، بلکه اغلب نقش مهمی در مکانیزم های اجماع شبکه (مانند اثبات کار یا اثبات سهام) ایفا می کنند. هدف اصلی کوین ها، معمولاً عملکرد به عنوان پول دیجیتال، ذخیره ارزش، یا ارائه زیرساخت برای توسعه برنامه های غیرمتمرکز است.

توکن (Token) چیست؟

توکن، برخلاف کوین، بر پایه بلاک چین اختصاصی خود ساخته نمی شود، بلکه از زیرساخت یک بلاک چین موجود (مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین) استفاده می کند. توکن ها معمولاً از طریق قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) ایجاد می شوند و هر کدام نماینده یک دارایی، خدمت، یا حق خاص درون یک اکوسیستم غیرمتمرکز هستند. به همین دلیل، توکن ها برای پرداخت کارمزد تراکنش های خود از کوین بومی بلاک چین میزبان استفاده می کنند.

برای مثال، تتر (USDT) یک توکن است که بر روی بلاک چین های مختلفی مانند اتریوم (ERC-20)، ترون (TRC-20) و بایننس اسمارت چین (BEP-20) وجود دارد. توکن ها می توانند کاربردهای بسیار متنوعی داشته باشند، از توکن های کاربردی (Utility Tokens) که امکان دسترسی به خدمات را می دهند، تا توکن های حاکمیتی (Governance Tokens) که حق رأی در پروژه های غیرمتمرکز را فراهم می کنند، و حتی توکن های غیرمثلی (NFT) که نماینده مالکیت دارایی های دیجیتال منحصربه فرد هستند.

ویژگی	کوین (Coin)	توکن (Token)
بلاک چین	دارای بلاک چین اختصاصی و مستقل	بر پایه بلاک چین موجود (میزبان)
هدف اصلی	پرداخت کارمزد شبکه، ذخیره ارزش، پول دیجیتال	نماینده دارایی، خدمت، حق رای، دسترسی به قابلیت ها
نحوه ایجاد	با راه اندازی یک بلاک چین جدید	از طریق قرارداد هوشمند روی بلاک چین دیگر
مثال ها	بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH)، سولانا (SOL)	تتر (USDT)، یونی سواپ (UNI)، چین لینک (LINK)
وابستگی	مستقل	وابسته به بلاک چین میزبان برای امنیت و کارمزد

بیت کوین (Bitcoin) و آلت کوین ها (Altcoins): پادشاه و سایرین

بیت کوین (BTC) نه تنها اولین و بزرگترین ارز دیجیتال است، بلکه به دلیل نقش پیشگامانه خود، جایگاهی ویژه در بازار کریپتو دارد. این رمزارز با معرفی مفهوم بلاک چین و اثبات امکان پذیری پول غیرمتمرکز، مسیر را برای هزاران پروژه دیگر هموار کرد. به همین دلیل، اغلب از بیت کوین به عنوان «طلای دیجیتال» یا «پادشاه ارزهای دیجیتال» یاد می شود.

آلت کوین (Altcoin) اصطلاحی است که به تمامی ارزهای دیجیتال به جز بیت کوین اطلاق می شود. این کلمه ترکیبی از Alternative (جایگزین) و Coin است و به معنای کوین جایگزین بیت کوین است. آلت کوین ها با هدف ارائه بهبودهایی نسبت به بیت کوین، یا ارائه کاربردهای جدید و نوآورانه طراحی شده اند. این بهبودها می توانند شامل سرعت تراکنش بالاتر، کارمزد کمتر، حریم خصوصی بیشتر، قابلیت برنامه ریزی (قرارداد هوشمند) یا تمرکز بر حوزه های خاصی مانند امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) باشند.

تنوع آلت کوین ها بسیار زیاد است و می توان آن ها را بر اساس ویژگی های مختلفی دسته بندی کرد که در ادامه به تفصیل به آن ها می پردازیم. از اتریوم (ETH) که بستری برای قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز است، تا ریپل (XRP) که برای پرداخت های بین المللی طراحی شده، و لایت کوین (LTC) که نسخه سبک تر و سریع تر بیت کوین محسوب می شود، همگی در دسته آلت کوین ها قرار می گیرند.

هویت رمزارزها: تعداد و نمادهای اختصاصی

تعداد فزاینده ارزهای دیجیتال و نیاز به شناسایی دقیق آن ها، مفهوم نمادهای اختصاصی را برجسته می کند. درک این موارد برای هر فعال بازار کریپتو ضروری است.

چند ارز دیجیتال در جهان وجود دارد؟

تعیین تعداد دقیق ارزهای دیجیتال موجود در جهان دشوار و تقریباً ناممکن است، زیرا این عدد به صورت لحظه ای در حال نوسان و افزایش است. هر روزه پروژه های جدیدی راه اندازی می شوند، توکن های جدیدی ایجاد می گردند و گاهی نیز پروژه های قدیمی از گردونه خارج می شوند. با این حال، منابع معتبری مانند CoinMarketCap و CoinGecko آمارهای به روزی از تعداد رمزارزهای لیست شده در صرافی ها و پلتفرم های اصلی ارائه می دهند. طبق آخرین گزارش ها، این تعداد می تواند به بیش از ۲ میلیون دارایی دیجیتال برسد.

دلایل اصلی این افزایش چشمگیر و تنوع رمز ارزها عبارتند از:

• سهولت توسعه: فناوری بلاک چین متن باز است و توسعه دهندگان می توانند با استفاده از کدهای موجود، به راحتی توکن های جدید ایجاد کنند. پلتفرم هایی مانند اتریوم با استاندارد ERC-20، فرآیند ساخت توکن را بسیار ساده کرده اند.
• ایده های نوآورانه: بسیاری از پروژه ها با هدف حل مشکلات خاص یا ارائه کاربردهای جدید در حوزه های مختلف (مانند DeFi، NFT، Web3) راه اندازی می شوند.
• فورک ها (Forks): گاهی اوقات به دلیل اختلافات در جامعه یک بلاک چین یا برای اعمال تغییرات عمده، یک بلاک چین به دو یا چند زنجیره جدید تقسیم می شود که هر کدام رمزارز بومی خود را دارند (مانند بیت کوین کش که از بیت کوین فورک شد).
• ترندهای بازار: محبوبیت ناگهانی یک حوزه خاص (مانند میم کوین ها یا NFTها) می تواند منجر به هجوم توسعه دهندگان برای ایجاد توکن های مشابه شود.
• کلاهبرداری ها: متأسفانه، بخشی از این رمزارزهای بی شمار، پروژه های کلاهبرداری هستند که با وعده های دروغین و بدون کاربرد واقعی ایجاد می شوند تا سرمایه افراد را جذب کنند.

نماد ارزهای دیجیتال (Ticker Symbol) و کاربردهای حیاتی آن

نماد ارزهای دیجیتال یا Ticker Symbol، یک شناسه کوتاه و منحصربه فرد (معمولاً شامل ۳ تا ۵ حرف انگلیسی) است که هر ارز دیجیتال را در پلتفرم های معاملاتی، گزارش های مالی و سیستم های بلاک چینی مشخص می کند. این نمادها برای تشخیص سریع و آسان رمزارزها از یکدیگر حیاتی هستند و از بروز اشتباهات احتمالی در معاملات جلوگیری می کنند.

به عنوان مثال، نماد بیت کوین BTC، اتریوم ETH، و تتر USDT است. این نمادها نه تنها در صرافی ها برای خرید و فروش به کار می روند، بلکه در قراردادهای هوشمند و پروتکل های غیرمتمرکز نیز برای ارجاع به دارایی های خاص استفاده می شوند.

کاربردهای اصلی نمادهای ارز دیجیتال عبارتند از:

• تشخیص و تمایز: با وجود نام های مشابه (مانند بیت کوین و بیت کوین کش)، نمادهای منحصربه فرد (BTC و BCH) به کاربران امکان می دهند تا دارایی مورد نظر خود را به درستی شناسایی کنند.
• سهولت معامله: تریدرها با استفاده از نمادها می توانند به سرعت سفارشات خرید و فروش خود را ثبت کرده و وضعیت بازار را پیگیری کنند.
• جلوگیری از کلاهبرداری: کلاهبرداران ممکن است با ایجاد توکن هایی با نام های مشابه پروژه های معتبر، سعی در فریب کاربران داشته باشند. اما نماد منحصربه فرد هر ارز دیجیتال، ابزاری مطمئن برای بررسی اصالت آن است.
• یکپارچگی داده ها: در تحلیل های بازار، پلتفرم های داده و ابزارهای مالی، از این نمادها برای سازماندهی و ارائه اطلاعات دقیق استفاده می شود.

شناخت دقیق تمایز میان کوین و توکن و همچنین اهمیت نمادهای اختصاصی، از اصول اولیه و ضروری برای هر فعال در بازار ارزهای دیجیتال محسوب می شود که به شفافیت و امنیت معاملات کمک شایانی می کند.

دسته بندی های کاربردی بر اساس هدف و کارکرد

در این بخش، به بررسی دسته بندی ارزهای دیجیتال بر اساس هدف اصلی و عملکرد آن ها در اکوسیستم بلاک چین می پردازیم. این رویکرد به ما کمک می کند تا انگیزه و پشتوانه هر رمزارز را بهتر درک کنیم و پتانسیل های آن را مورد ارزیابی قرار دهیم.

استیبل کوین ها (Stablecoins): لنگر ثبات در دریای پرنوسان کریپتو

استیبل کوین ها دسته ای از ارزهای دیجیتال هستند که با هدف حفظ ارزش ثابت و جلوگیری از نوسانات شدید قیمتی که مشخصه بارز سایر رمزارزهاست، طراحی شده اند. این رمزارزها ارزش خود را با پیوند زدن به دارایی های باثبات تر مانند ارزهای فیات (دلار، یورو)، طلا یا حتی سبدی از ارزهای دیجیتال دیگر حفظ می کنند. اهمیت استیبل کوین ها در بازار کریپتو بسیار زیاد است؛ آن ها به عنوان لنگری برای ثبات عمل کرده و ابزاری برای تریدرها جهت ورود و خروج از پوزیشن ها بدون نیاز به تبدیل به ارز فیات واقعی هستند.

انواع استیبل کوین ها بر اساس مکانیسم پشتوانه عبارتند از:

• پشتوانه فیات (Fiat-backed): این نوع استیبل کوین ها توسط ارزهای فیات (غالباً دلار آمریکا) در نسبت ۱:۱ پشتیبانی می شوند. برای هر واحد استیبل کوین، یک واحد ارز فیات معادل در ذخایر شرکت صادرکننده نگهداری می شود. نمونه های برجسته شامل تتر (USDT) و یواس دی کوین (USDC) هستند. شفافیت و حسابرسی منظم ذخایر، از عوامل کلیدی اعتماد به این نوع استیبل کوین است.
• پشتوانه رمز ارز (Crypto-backed): این استیبل کوین ها توسط سایر ارزهای دیجیتال وثیقه گذاری می شوند. برای کاهش ریسک نوسان دارایی وثیقه، معمولاً وثیقه گذاری بیش از حد (Over-collateralization) انجام می شود. به عنوان مثال، دای (DAI) یک استیبل کوین با پشتوانه رمز ارز است که توسط اتر یا سایر رمزارزها پشتیبانی می شود.
• الگوریتمی (Algorithmic): این دسته از استیبل کوین ها برای حفظ پگ (ثبات قیمت) خود، از هیچ دارایی خارجی به صورت مستقیم استفاده نمی کنند، بلکه با استفاده از الگوریتم های پیچیده و قراردادهای هوشمند، عرضه توکن را بر اساس تقاضا تنظیم می کنند. تجربه UST/LUNA نشان داد که این مدل می تواند با ریسک های بسیار بالایی همراه باشد و در صورت از دست دادن اعتماد بازار، دچار فروپاشی شود.
• پشتوانه کالا (Commodity-backed): این استیبل کوین ها به دارایی های فیزیکی مانند طلا یا نقره گره خورده اند. PAX Gold (PAXG) نمونه ای از استیبل کوین با پشتوانه طلا است که هر توکن آن نماینده یک اونس طلا فیزیکی است.

توکن های پرداختی (Payment Tokens): تسهیل مبادلات دیجیتال

توکن های پرداختی یا Payment Tokens با هدف اصلی عملکرد به عنوان واسطه ای برای مبادله ارزش و پول دیجیتال طراحی شده اند. این رمزارزها به کاربران امکان می دهند تا کالاها و خدمات را به صورت آنلاین خریداری کرده یا ارزش را به سرعت و با کارمزد پایین به نقاط مختلف جهان منتقل کنند. برخلاف استیبل کوین ها که هدفشان ثبات ارزش است، توکن های پرداختی ممکن است نوسان قیمت داشته باشند، اما تمرکز آن ها بر تسهیل تراکنش ها و جایگزینی سیستم های پرداخت سنتی است.

ویژگی های اصلی این توکن ها شامل سرعت بالای تراکنش ها (در برخی شبکه ها)، کارمزد پایین (به ویژه در مقایسه با سیستم های بانکی سنتی) و قابلیت مقیاس پذیری است. بیت کوین، با هدف اولیه خود برای تبدیل شدن به پول نقد الکترونیکی همتا به همتا، نمونه بارز یک توکن پرداختی است. لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) نیز با تأکید بر سرعت و کارمزدهای پایین تر، در این دسته قرار می گیرند. مونرو (XMR) نیز با ویژگی های پیشرفته حریم خصوصی، امکان پرداخت های ناشناس را فراهم می آورد.

توکن های کاربردی (Utility Tokens): سوخت اکوسیستم های غیرمتمرکز

توکن های کاربردی یا Utility Tokens، دارایی های دیجیتالی هستند که به کاربران اجازه می دهند به خدمات خاصی دسترسی پیدا کنند، هزینه های عملیاتی یک پلتفرم غیرمتمرکز را پرداخت کنند، یا از قابلیت های ویژه ای در یک اکوسیستم بلاک چینی بهره مند شوند. این توکن ها عمدتاً برای تأمین سوخت یا انرژی لازم برای اجرای برنامه ها و تراکنش ها در شبکه طراحی شده اند و تمرکز اصلی آن ها بر اعطای حق رأی یا مالکیت نیست.

تفاوت اصلی آن ها با توکن های حاکمیتی در این است که توکن های کاربردی معمولاً برای دسترسی به یک خدمت یا محصول خاص استفاده می شوند، در حالی که توکن های حاکمیتی بیشتر به قدرت تصمیم گیری و رأی دهی مربوط می شوند.
به عنوان مثال، اتر (ETH) در شبکه اتریوم به عنوان Gas Fee برای اجرای قراردادهای هوشمند و تراکنش ها به کار می رود. ZRX توکن پروتکل 0x است که برای پرداخت کارمزد در این صرافی غیرمتمرکز استفاده می شود، و BAT (Basic Attention Token) توکنی است که در مرورگر Brave برای پاداش به کاربران و ناشران محتوا به کار می رود. این توکن ها بدون داشتن ارزش ذاتی به عنوان یک دارایی قابل سرمایه گذاری، نقش حیاتی در عملکرد و پایداری اکوسیستم مربوطه ایفا می کنند.

توکن های حاکمیتی (Governance Tokens): قدرت رأی دهی در دموکراسی بلاک چین

توکن های حاکمیتی یا Governance Tokens، رمزارزهایی هستند که به دارندگان خود حق رأی و مشارکت در تصمیم گیری های مربوط به آینده یک پروژه بلاک چینی را اعطا می کنند. این مدل دموکراتیک، که اغلب در سازمان های خودگردان غیرمتمرکز (DAOs) مشاهده می شود، به جامعه کاربران اجازه می دهد تا در مورد تغییرات پروتکل، تخصیص بودجه، به روزرسانی ها و سایر مسائل مهم رأی گیری کنند.

هدف اصلی توکن های حاکمیتی، تمرکززدایی قدرت و اطمینان از این است که توسعه و مسیر آینده یک پروژه توسط جامعه ای از ذینفعان تعیین می شود، نه یک نهاد مرکزی. هر چه تعداد توکن های حاکمیتی که یک فرد در اختیار دارد بیشتر باشد، وزن رأی او نیز در فرآیند تصمیم گیری بیشتر خواهد بود.
مثال های برجسته این دسته شامل MKR (MakerDAO) است که به دارندگانش اجازه می دهد در مورد آینده استیبل کوین DAI و پروتکل Maker تصمیم گیری کنند. UNI (Uniswap) نیز توکن حاکمیتی صرافی غیرمتمرکز یونی سواپ است و AAVE نیز برای حاکمیت پروتکل وام دهی Aave به کار می رود. این توکن ها نقش مهمی در پیاده سازی مفهوم دموکراسی بلاک چینی و ارتقای شفافیت در پروژه های غیرمتمرکز دارند.

توکن های مثلی (Fungible) و غیرمثلی (NFT): مرزهای مالکیت دیجیتال

در دنیای ارزهای دیجیتال، مفهوم مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-Fungible) نقش مهمی در دسته بندی دارایی ها ایفا می کند.

توکن های مثلی (Fungible Tokens): این توکن ها به گونه ای هستند که هر واحد از آن ها با واحد دیگری از همان نوع، برابر و قابل تعویض است. به عبارت دیگر، ارزش و ماهیت هر واحد، کاملاً مشابه واحدهای دیگر است و جایگزینی آن ها با یکدیگر هیچ تفاوتی ایجاد نمی کند. اکثریت کوین ها و توکن ها در بازار (مانند بیت کوین، اتر، تتر) مثلی هستند. شما می توانید یک بیت کوین را با بیت کوین دیگری مبادله کنید و دقیقاً همان ارزش را در اختیار داشته باشید. این توکن ها اغلب قابل تقسیم به واحدهای کوچکتر نیز هستند.

توکن های غیرمثلی (Non-Fungible Tokens – NFT): NFTها دارایی های دیجیتالی منحصربه فرد و غیرقابل تعویض هستند. هر NFT دارای یک شناسه دیجیتالی یگانه است که اثبات مالکیت و اصالت آن را در بلاک چین امکان پذیر می سازد. به دلیل ماهیت منحصربه فردشان، هیچ دو NFT کاملاً مشابه یکدیگر نیستند و نمی توان آن ها را با هم مبادله کرد بدون اینکه ارزش یا ماهیت دارایی تغییر کند. این ویژگی NFTها را به ابزاری قدرتمند برای اثبات مالکیت دیجیتال در حوزه هایی مانند هنر دیجیتال، کلکسیون ها، املاک مجازی، موسیقی، و حتی هویت دیجیتال تبدیل کرده است.

کاربردهای NFTها گسترده است؛ از آثار هنری دیجیتال مانند مجموعه های CryptoPunks و Bored Ape Yacht Club (BAYC) گرفته تا زمین های مجازی در پلتفرم هایی مانند The Sandbox (SAND) و Decentraland (MANA)، و حتی توکن هایی برای اثبات بلیط کنسرت یا مدارک تحصیلی. استاندارد ERC-721 در اتریوم، پایه گذار ایجاد این توکن های منحصربه فرد بود.

کاوش در حوزه های تخصصی و اکوسیستم های نوظهور

بازار ارزهای دیجیتال به سرعت در حال رشد و تخصص گرایی است. این بخش به بررسی دسته بندی هایی می پردازد که بر اساس حوزه های کاربردی خاص و اکوسیستم های بلاک چینی شکل گرفته اند.

رمزارزهای حوزه دیفای (DeFi Tokens): مالیه غیرمتمرکز و انقلابی

رمزارزهای حوزه دیفای (Decentralized Finance) به توکن هایی اطلاق می شود که در چارچوب برنامه ها و پروتکل های مالی غیرمتمرکز فعالیت می کنند. هدف اصلی DeFi، بازسازی سیستم مالی سنتی بر بستر بلاک چین و حذف واسطه های مالی (مانند بانک ها) است. این امر به کاربران امکان می دهد تا به خدماتی مانند وام دهی (Lending)، استقراض (Borrowing)، معاملات (Trading) و کسب سود (Yield Farming) بدون نیاز به نهادهای متمرکز دسترسی پیدا کنند.
توکن های DeFi نقش های مختلفی دارند؛ از پرداخت کارمزد و تأمین نقدینگی در صرافی های غیرمتمرکز (DEX) گرفته تا حاکمیت (Governance) پروتکل ها و کسب پاداش از طریق استیکینگ. زیرمجموعه های اصلی DeFi شامل صرافی های غیرمتمرکز (مانند Uniswap)، پلتفرم های وام دهی (مانند Aave و MakerDAO)، و پروتکل های ییلد فارمینگ هستند.

مثال های برجسته این حوزه شامل چین لینک (LINK) که داده های دنیای واقعی را به قراردادهای هوشمند می آورد، دای (DAI) که یک استیبل کوین غیرمتمرکز است، آوالانچ (AVAX) به عنوان پلتفرمی برای توسعه DeFi، و لیدو دائو (LDO) برای لیکوئید استیکینگ اتریوم است.

میم کوین ها (Meme Coins): پدیده ای جامعه محور و پرریسک

میم کوین ها دسته ای از ارزهای دیجیتال هستند که اغلب با الهام از شوخی ها، میم ها و ترندهای اینترنتی ایجاد می شوند. ویژگی اصلی آن ها، وابستگی شدید به حمایت جامعه آنلاین، شبکه های اجتماعی و گاهی اوقات حمایت افراد مشهور است تا کاربرد ذاتی یا فناوری پیشرفته. این رمزارزها معمولاً فاقد یک پروژه معتبر با نقشه راه مشخص و کاربرد بلندمدت هستند و قیمت آن ها می تواند به شدت نوسان کند.

خطر اصلی میم کوین ها در پتانسیل بالای پامپ و دامپ (Pump and Dump) است، جایی که قیمت به سرعت افزایش یافته و سپس به شدت سقوط می کند و سرمایه گذاران را متضرر می سازد. دوج کوین (DOGE) که در سال ۲۰۱۳ به عنوان یک شوخی آغاز شد و شیبا اینو (SHIB) که خود را قاتل دوج کوین می نامیدند، از معروف ترین میم کوین ها هستند. پروژه های جدیدتر مانند پپه (PEPE) و فلوکی اینو (FLOKI) نیز با پتانسیل نوسان بالا، به این دسته اضافه شده اند. سرمایه گذاری در میم کوین ها، مستلزم پذیرش ریسک های بسیار بالایی است.

شت کوین ها (Shitcoins): توکن های بدون ارزش یا کلاهبرداری

اصطلاح شت کوین (Shitcoin) یک واژه عامیانه و تحقیرآمیز در جامعه ارزهای دیجیتال است که برای توصیف توکن هایی به کار می رود که فاقد ارزش واقعی، کاربرد معتبر، فناوری نوآورانه، یا تیم توسعه دهنده شفاف هستند. این توکن ها اغلب با هدف کلاهبرداری، فریب سرمایه گذاران یا صرفاً برای کسب سود سریع توسط توسعه دهندگان آنی ایجاد می شوند.

شناسایی شت کوین ها نیازمند دقت است. علائم هشداردهنده شامل عدم وجود وایت پیپر (Whitepaper) معتبر یا داشتن وایت پیپر ضعیف، تیم توسعه دهنده ناشناس، وعده های سود غیرواقعی، عدم شفافیت در کدنویسی یا مکانیزم های عملکرد، و تبلیغات بیش از حد و بی اساس است.
تفاوت با میم کوین ها در این است که هرچند میم کوین ها نیز اغلب فاقد کاربرد ذاتی هستند، اما برخی از آن ها دارای جوامع کاربری بسیار قوی و فعال هستند که می توانند به پایداری نسبی آن ها کمک کنند. در مقابل، شت کوین ها معمولاً هیچ پشتوانه واقعی ندارند و صرفاً برای سوءاستفاده طراحی شده اند.

توکن های متاورس و گیمینگ (Metaverse & Gaming Tokens): اقتصادهای مجازی و سرگرمی

با ظهور مفهوم متاورس (Metaverse) و رشد بازی های بلاک چینی (GameFi)، توکن های مربوط به این حوزه ها نیز به یکی از دسته بندی های مهم تبدیل شده اند. این رمزارزها در اقتصادهای مجازی، بازی های Play-to-Earn (بازی برای کسب درآمد) و پلتفرم های متاورسی کاربرد دارند.

کاربردها:

• خرید دارایی های درون بازی: مانند زمین های مجازی (Land NFTs)، آیتم ها و کاراکترها.
• پرداخت کارمزد: برای تراکنش ها و فعالیت ها در محیط متاورس.
• حاکمیت: در برخی پروژه ها، به دارندگان توکن حق رأی برای تصمیم گیری در مورد آینده بازی یا متاورس اعطا می شود.
• پاداش بازیکنان: در مدل های Play-to-Earn، بازیکنان می توانند با انجام بازی، این توکن ها را به عنوان پاداش کسب کنند.

مثال ها: سندباکس (SAND) و دیسنترالند (MANA) که به کاربران اجازه می دهند زمین مجازی بخرند و توسعه دهند. اکسی اینفینیتی (AXS) برای بازی Axie Infinity و انجین (ENJ) برای تسهیل ایجاد و مدیریت آیتم های درون بازی به صورت NFT.

توکن های وب 3 (Web3 Tokens): زیرساخت اینترنت غیرمتمرکز آینده

توکن های وب 3 به رمزارزهایی اطلاق می شوند که برای ساخت و توسعه نسل سوم اینترنت، یعنی وب غیرمتمرکز، ضروری هستند. وب 3 به دنبال ایجاد اینترنتی است که در آن کاربران به جای شرکت های بزرگ، کنترل داده ها و هویت دیجیتال خود را در اختیار دارند. این توکن ها به زیرساخت ها و پروتکل هایی قدرت می دهند که ذخیره سازی ابری غیرمتمرکز، شبکه های محاسباتی همتا به همتا، و هویت های دیجیتال خود-حاکم را امکان پذیر می سازند.

کاربردها:

• ذخیره سازی غیرمتمرکز: پروژه هایی مانند فایل کوین (FIL) و استورج (STORJ) به کاربران اجازه می دهند فضای ذخیره سازی مازاد خود را اجاره دهند یا فایل های خود را به صورت غیرمتمرکز ذخیره کنند.
• شبکه های محاسباتی: توکن هایی مانند گراف (GRT) به ایندکس سازی و کوئری داده های بلاک چین کمک می کنند و شبکه های توزیع شده برای پردازش اطلاعات ایجاد می کنند.
• اتصال بلاک چین ها: پولکادات (DOT) و کازماس (ATOM) بر روی قابلیت همکاری بین بلاک چین ها تمرکز دارند تا یک اکوسیستم وب 3 یکپارچه بسازند.
• اوراکل ها (Oracles): چین لینک (LINK) داده های دنیای واقعی را به قراردادهای هوشمند در بلاک چین ها منتقل می کند که برای برنامه های وب 3 حیاتی است.

توکن های هوش مصنوعی و کلان داده (AI & Big Data Tokens): همگرایی بلاک چین و AI

این دسته بندی شامل توکن هایی است که در پروژه های مرتبط با هوش مصنوعی (AI) و پردازش کلان داده (Big Data) کاربرد دارند. همگرایی بلاک چین و AI فرصت های جدیدی را برای ایجاد بازارهای داده غیرمتمرکز، الگوریتم های هوشمندتر، و مدل های یادگیری ماشینی بر بستر توزیع شده فراهم می کند.

کاربردها:

• بازارچه های داده: پلتفرم هایی مانند اوشن پروتکل (OCEAN) به افراد اجازه می دهند داده های خود را به صورت غیرمتمرکز به اشتراک بگذارند و از آن کسب درآمد کنند، در حالی که حریم خصوصی آن ها حفظ می شود.
• شبکه های محاسباتی برای AI: توکن هایی مانند فچ.ای آی (FET) به توسعه دهندگان امکان می دهند مدل های هوش مصنوعی را در یک شبکه توزیع شده ایجاد و پیاده سازی کنند.
• هوش مصنوعی غیرمتمرکز: پروژه هایی که به دنبال ایجاد سیستم های هوش مصنوعی مستقل و شفاف بر بستر بلاک چین هستند.

نمونه ها: گراف (GRT)، اوشن پروتکل (OCEAN)، فچ.ای آی (FET)، و رز (ROSE – Oasis Network) که بر روی حریم خصوصی داده ها در AI و بلاک چین تمرکز دارد.

کوین های حریم خصوصی (Privacy Coins): حفظ ناشناسی و امنیت

کوین های حریم خصوصی یا Privacy Coins، رمزارزهایی هستند که به طور خاص برای تضمین ناشناسی و محرمانگی تراکنش های کاربران طراحی شده اند. برخلاف بیت کوین که تمام تراکنش های آن در بلاک چین عمومی قابل ردیابی هستند، این کوین ها از مکانیسم های رمزنگاری پیشرفته برای مبهم سازی جزئیات تراکنش ها (مانند فرستنده، گیرنده و مبلغ) استفاده می کنند.

مکانیسم ها:

• اثبات صفر دانش (Zero-Knowledge Proofs – Zk-SNARKS): مانند آنچه در زی کش (ZEC) استفاده می شود، که صحت یک تراکنش را بدون افشای هیچ اطلاعاتی در مورد آن اثبات می کند.
• حلقه های امضا (Ring Signatures): مانند آنچه در مونرو (XMR) به کار می رود، که فرستنده واقعی را در میان گروهی از امضاکنندگان پنهان می کند.
• تکنیک های اختلاط (Coin Mixing): ادغام تراکنش های متعدد برای دشوار کردن ردیابی.

چالش ها: با وجود مزایای حریم خصوصی، این کوین ها با چالش های نظارتی مهمی مواجه هستند. دولت ها و نهادهای مالی نگران استفاده از آن ها در فعالیت های غیرقانونی مانند پولشویی و تأمین مالی تروریسم هستند، که به محدودیت هایی در لیست شدن آن ها در برخی صرافی ها منجر شده است.

توکن های صرافی ها (Exchange Tokens): ابزارهای تسهیل کننده معاملات

توکن های صرافی ها، رمزارزهای بومی پلتفرم های تبادل ارز دیجیتال هستند و نقش های متعددی در اکوسیستم آن صرافی ایفا می کنند. این توکن ها را می توان به دو دسته اصلی بر اساس نوع صرافی (متمرکز یا غیرمتمرکز) تقسیم کرد.

۱. صرافی های متمرکز (Centralized Exchanges – CEX):

• کاربردها: معمولاً برای ارائه تخفیف در کارمزدهای معاملاتی، شرکت در عرضه های اولیه توکن (IEO)، دسترسی به قابلیت های ویژه و پاداش دهی به کاربران وفادار استفاده می شوند.
• مثال ها: بایننس کوین (BNB) از صرافی بایننس، KCS (KuCoin Share) از صرافی کوکوین.

۲. صرافی های غیرمتمرکز (Decentralized Exchanges – DEX):

• کاربردها: عمدتاً برای حاکمیت پروتکل (Governance)، تأمین نقدینگی (Liquidity Provision)، و کسب پاداش از طریق ییلد فارمینگ و استیکینگ به کار می روند.
• مثال ها: یونی سواپ (UNI) از صرافی یونی سواپ، کیک (CAKE) از صرافی پنکیک سواپ.

این توکن ها به طور کلی به افزایش کارایی و جذب کاربران به پلتفرم های صرافی کمک می کنند و اغلب ارزش آن ها به موفقیت و حجم معاملات صرافی مربوطه وابسته است.

ارزهای دیجیتال حوزه IoT (Internet of Things): بلاک چین در اینترنت اشیا

اینترنت اشیا (IoT) به شبکه ای از دستگاه های فیزیکی، وسایل نقلیه، لوازم خانگی و سایر موارد تعبیه شده با حسگرها، نرم افزار و سایر فناوری ها اشاره دارد که امکان اتصال و تبادل داده را از طریق اینترنت فراهم می کنند. ارزهای دیجیتال حوزه IoT به دنبال ادغام فناوری بلاک چین با اینترنت اشیا هستند تا امنیت، شفافیت و کارایی تبادل داده و تراکنش های بین دستگاه ها را افزایش دهند.

کاربردها:

• تراکنش های ماشینی: امکان انجام ریزتراکنش ها بین دستگاه ها بدون دخالت انسانی.
• امنیت داده ها: ثبت داده های تولید شده توسط حسگرها در یک دفتر کل توزیع شده و غیرقابل دستکاری.
• زنجیره تأمین: ردیابی دقیق محصولات و مواد اولیه در طول زنجیره تأمین.

مثال ها: وی چین (VET) که بر روی ردیابی زنجیره تأمین تمرکز دارد، آیوتا (IOTA) که به دنبال فراهم کردن تراکنش های رایگان برای دستگاه های IoT است، و هلیوم (HNT) که یک شبکه بی سیم غیرمتمرکز برای دستگاه های IoT ایجاد می کند.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC): پول ملی در عصر دیجیتال

ارز دیجیتال بانک مرکزی (Central Bank Digital Currency – CBDC) یک نسخه دیجیتال از پول ملی است که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر و کنترل می شود. برخلاف سایر ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین، CBDCها کاملاً متمرکز بوده و تحت نظارت و کنترل دولت قرار دارند.

تفاوت های کلیدی با کریپتوکارنسی های سنتی:

• متمرکز بودن: CBDCها توسط بانک مرکزی مدیریت می شوند، نه یک شبکه توزیع شده.
• پشتوانه دولتی: ارزش آن ها به طور مستقیم توسط اعتبار و قدرت دولت تضمین می شود.
• ناشناسی محدود: اغلب دارای سطح محدودی از حریم خصوصی هستند و تراکنش ها قابل ردیابی توسط بانک مرکزی و نهادهای نظارتی هستند.

وضعیت فعلی: بسیاری از کشورها در حال حاضر در مراحل تحقیق، آزمایش یا پیاده سازی CBDCهای خود هستند. یوان دیجیتال چین (e-CNY) یکی از پیشگامان در این زمینه است. هدف از CBDCها بهبود کارایی سیستم پرداخت، کاهش هزینه ها، افزایش شمول مالی و در برخی موارد، ارائه ابزاری نوین برای سیاست گذاری پولی است.

اکوسیستم های بلاک چینی و استانداردهای توکن

اکوسیستم های بلاک چینی پلتفرم هایی هستند که امکان ساخت و توسعه برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و توکن ها را فراهم می کنند. هر اکوسیستم معمولاً دارای استانداردهای توکن خاص خود است که نحوه تعامل توکن ها با شبکه را مشخص می کند.

اکوسیستم اتریوم و استاندارد ERC-20 (پایه گذار قراردادهای هوشمند)

اتریوم به عنوان یکی از پیشگامان در زمینه قراردادهای هوشمند، بستر اصلی برای توسعه بسیاری از توکن ها و dApps است. استاندارد ERC-20 رایج ترین استاندارد برای ساخت توکن های مثلی (Fungible Tokens) بر روی بلاک چین اتریوم است. اکثر توکن های کاربردی، حاکمیتی و حتی استیبل کوین ها بر پایه این استاندارد ایجاد شده اند و می توانند به راحتی در کیف پول ها و صرافی های سازگار با اتریوم مبادله شوند.

علاوه بر ERC-20، استانداردهای دیگری نیز برای توکن های غیرمثلی (NFT) در اتریوم وجود دارد:

• ERC-721: استانداردی برای توکن های غیرمثلی منحصربه فرد که هر توکن دارای شناسه منحصر به فرد خود است.
• ERC-1155: استانداردی کارآمدتر که امکان ایجاد توکن های مثلی و غیرمثلی متعدد را در یک قرارداد هوشمند فراهم می کند و انعطاف پذیری بیشتری در مدیریت دارایی ها ارائه می دهد.

اغلب پروژه های DeFi، NFT و Web3 در ابتدا بر بستر اتریوم توسعه یافته اند.

اکوسیستم بایننس اسمارت چین (BSC) و استاندارد BEP-20 (سرعت و کارمزد پایین تر)

بایننس اسمارت چین (BSC)، که اکنون بخشی از BNB Chain است، یک بلاک چین موازی با Binance Chain است که قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند را ارائه می دهد. این اکوسیستم به دلیل سرعت بالای تراکنش ها و کارمزدهای به مراتب کمتر نسبت به اتریوم، به سرعت محبوبیت یافت. استاندارد BEP-20 معادل ERC-20 در بلاک چین BSC است و برای ایجاد توکن های مثلی در این شبکه به کار می رود.

بسیاری از توکن ها از جمله استیبل کوین ها و توکن های DeFi، نسخه های پگ شده (Pegged) خود را بر روی BEP-20 منتشر کرده اند. این توکن ها معمولاً با پیشوند Binance-Pegged مشخص می شوند و به کاربران امکان می دهند از مزایای سرعت و کارمزد پایین BSC بهره مند شوند. BNB (Binance Coin) کوین بومی این اکوسیستم است که برای پرداخت کارمزد تراکنش ها استفاده می شود.

اکوسیستم ترون و استاندارد TRC-20 (گزینه ای برای تراکنش های سریع و ارزان)

ترون (TRON) یک پلتفرم بلاک چینی است که با تمرکز بر سرعت و مقیاس پذیری بالا، به عنوان یک رقیب برای اتریوم مطرح شده است. استاندارد TRC-20 معادل ERC-20 و BEP-20 برای ایجاد توکن های مثلی بر روی بلاک چین ترون است. این اکوسیستم به دلیل کارمزدهای بسیار پایین و سرعت بالای تراکنش ها، برای پروژه هایی که نیاز به حجم بالای تراکنش دارند، جذاب است.

برخی از استیبل کوین های محبوب مانند تتر (USDT) نیز نسخه های TRC-20 خود را برای ارائه گزینه ای ارزان تر و سریع تر برای انتقال ارزش منتشر کرده اند. کوین بومی ترون، TRX، برای پرداخت هزینه های عملیاتی شبکه و استیکینگ به کار می رود. ترون همچنین در حوزه هایی مانند وب 3 و توزیع محتوا نیز فعالیت دارد.

اکوسیستم های دیگر: کاردانو، سولانا، پولکادات، آپتیمیزم، آربیتروم و کازماس

صنعت بلاک چین شاهد ظهور اکوسیستم های متعددی است که هر کدام با هدف ارائه راه حل های نوآورانه برای چالش هایی مانند مقیاس پذیری، کارمزد، و قابلیت همکاری (Interoperability) توسعه یافته اند. بسیاری از توکن ها امروزه به صورت مولتی چین (Multi-chain) وجود دارند، به این معنی که نسخه هایی از آن ها بر روی چندین بلاک چین مختلف (با استانداردهای توکن مربوطه) قابل دسترسی هستند.

• کاردانو (Cardano): یک پلتفرم بلاک چینی مبتنی بر اثبات سهام (PoS) با رویکرد علمی و تحقیقاتی، که بر روی پایداری و امنیت تمرکز دارد. کوین بومی آن ADA است.
• سولانا (Solana): به دلیل توان پردازشی بسیار بالا و کارمزدهای پایین شناخته می شود و برای dAppsهای با حجم بالا و NFTها محبوب است. کوین بومی آن SOL است.
• پولکادات (Polkadot): پلتفرمی برای بلاک چین بلاک چین ها که امکان همکاری و ارتباط بین زنجیره های مختلف (Parachains) را فراهم می کند. کوین بومی آن DOT است.
• آپتیمیزم (Optimism) و آربیتروم (Arbitrum): هر دو راه حل های لایه ۲ (Layer 2) برای اتریوم هستند که با هدف بهبود مقیاس پذیری و کاهش کارمزد تراکنش ها در اتریوم توسعه یافته اند. توکن های حاکمیتی آن ها به ترتیب OP و ARB هستند.
• کازماس (Cosmos): خود را اینترنت بلاک چین ها می نامد و بر روی قابلیت همکاری بین بلاک چین های مستقل تمرکز دارد. کوین بومی آن ATOM است.

این اکوسیستم ها در کنار اتریوم، Binance Smart Chain و ترون، بخش های اصلی زیرساخت دنیای کریپتو را تشکیل می دهند و هر کدام میزبان هزاران توکن با کاربردهای متنوع هستند.

توسعه و رشد این اکوسیستم های بلاک چینی نشان دهنده چشم انداز آینده ای چندزنجیره ای و پیچیده است که در آن، قابلیت همکاری و تخصصی شدن نقش های هر بلاک چین اهمیت فزاینده ای خواهد یافت.

کاربرد عملی دسته بندی ارزهای دیجیتال: از درک تا سرمایه گذاری هوشمندانه

شناخت دقیق دسته بندی های ارزهای دیجیتال صرفاً یک دانش نظری نیست، بلکه ابزاری قدرتمند برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه در بازار پرنوسان کریپتوکارنسی است. این دانش به شما کمک می کند تا به شکلی سیستماتیک تر به تحلیل بازار بپردازید و ریسک های سرمایه گذاری خود را به نحو مؤثرتری مدیریت کنید.

بهبود تحقیق و تحلیل بازار

با درک دسته بندی ها، می توانید هر پروژه جدید یا موجود را در چارچوب مناسب خود ارزیابی کنید. این امر شامل موارد زیر می شود:

• فهمیدن کارکرد واقعی: با دانستن اینکه یک رمزارز در کدام دسته قرار می گیرد (مثلاً توکن کاربردی، کوین پرداختی یا توکن DeFi)، می توانید به سرعت هدف اصلی و جایگاه آن را در اکوسیستم بزرگ کریپتو درک کنید. آیا این یک راه حل مقیاس پذیری است، یک پروتکل وام دهی، یا یک دارایی مجازی در متاورس؟
• شناسایی حوزه های نوظهور و ترندهای بازار: با رصد فعال دسته بندی ها، می توانید روندهای جدید مانند رشد ناگهانی NFTها، میم کوین ها یا پروژه های AI را زودتر شناسایی کرده و پتانسیل های موجود را ارزیابی کنید. این به شما امکان می دهد در مورد اینکه کدام بخش از بازار در حال حاضر بیشترین توجه و سرمایه را به خود جلب کرده، دید بهتری داشته باشید.
• ارزیابی فناوری و رقابت: با مقایسه پروژه های هم دسته، می توانید نقاط قوت و ضعف فناوری هر پروژه را در مقایسه با رقبایش بسنجید و نوآوری های واقعی را از تقلیدهای سطحی تشخیص دهید.

مدیریت ریسک و تنوع بخشی سبد دارایی

یکی از مهمترین کاربردهای دسته بندی، کمک به مدیریت ریسک و ساخت یک سبد سرمایه گذاری متنوع (Portfolio Diversification) است:

• درک ریسک های ذاتی هر دسته بندی: به عنوان مثال، سرمایه گذاری در میم کوین ها (مانند DOGE یا SHIB) با ریسک های بسیار بالایی از نوسان و حتی از دست دادن کل سرمایه همراه است، در حالی که استیبل کوین ها (مانند USDT یا USDC) برای حفظ ارزش و کاهش ریسک نوسان طراحی شده اند. با شناخت این تفاوت ها، می توانید ریسک پذیری خود را با نوع دارایی مطابقت دهید.
• ایجاد یک سبد دارایی متنوع: با ترکیب ارزهایی از دسته بندی های مختلف (مثلاً مقداری کوین اصلی مانند بیت کوین و اتریوم، بخشی استیبل کوین برای ثبات، و درصدی توکن های DeFi یا Web3 برای رشد بالقوه)، می توانید سبد سرمایه گذاری خود را در برابر نوسانات شدید یک بخش خاص از بازار مقاوم تر کنید. این تنوع بخشی بر اساس اهداف سرمایه گذاری (کوتاه مدت، بلندمدت) و تحمل ریسک شخصی شما صورت می گیرد.
• اجتناب از پروژه های کلاهبرداری: با شناخت ویژگی های شت کوین ها و نحوه شناسایی آن ها، می توانید از دام پروژه های بی ارزش یا صرفاً کلاهبرداری که با وعده های غیرواقعی سعی در جذب سرمایه دارند، دوری کنید.

اتخاذ تصمیمات آگاهانه برای سرمایه گذاری

در نهایت، دسته بندی ارزهای دیجیتال به شما این قدرت را می دهد که تصمیمات سرمایه گذاری خود را بر پایه منطق و تحلیل، و نه صرفاً بر اساس هیجان بازار یا توصیه های نادرست، بنا نهید:

• انتخاب ارزهای متناسب با اهداف: اگر به دنبال سرمایه گذاری بلندمدت و با ریسک کمتر هستید، کوین های اصلی با پشتوانه قوی یا استیبل کوین ها گزینه های مناسب تری هستند. اگر به دنبال فرصت های رشد سریع با ریسک بالا هستید، ممکن است به توکن های پروژه های نوظهور در حوزه هایی مانند AI یا Metaverse علاقه پیدا کنید.
• شناسایی پروژه های با پتانسیل رشد واقعی: با تحلیل عمیق تر هر دسته بندی، می توانید پروژه هایی را شناسایی کنید که دارای فناوری قوی، تیم توسعه دهنده معتبر، و کاربردهای واقعی هستند. این پروژه ها پتانسیل رشد پایدار و بلندمدت را دارند، برخلاف توکن های بی هدف که صرفاً بر اساس تبلیغات رشد می کنند.
• پایش تغییرات نظارتی: برخی دسته بندی ها مانند کوین های حریم خصوصی یا CBDCها، حساسیت های نظارتی بالاتری دارند. با آگاهی از این مسائل، می توانید ریسک های مربوط به تغییرات قانونی را در تصمیمات خود لحاظ کنید.

درک این دسته بندی ها، به مثابه داشتن یک قطب نمای دقیق در اقیانوس پهناور و پرچالش بازار ارزهای دیجیتال است؛ ابزاری که شما را در مسیر سرمایه گذاری هوشمندانه و موفقیت آمیز هدایت می کند.

نتیجه گیری

تقسیم بندی ارزهای دیجیتال، فراتر از یک طبقه بندی ساده، ابزاری حیاتی برای درک ساختار پیچیده و پویای این بازار است. از تمایزات بنیادین میان کوین ها و توکن ها گرفته تا کاربردهای تخصصی در حوزه هایی چون DeFi، NFT، Web3، AI و اکوسیستم های بلاک چینی متنوع، هر دسته نمایانگر فلسفه، فناوری و پتانسیل های خاص خود است. این مقاله سعی کرد تا با ارائه یک راهنمای جامع و ساختارمند، به شما در شناسایی، ارزیابی و درک عمیق تر انواع رمزارزها کمک کند.

بازار ارزهای دیجیتال بازاری به شدت پویا و در حال تغییر است. دسته بندی ها ممکن است با ظهور فناوری های جدید و روندهای نوظهور، دستخوش تحول شوند. بنابراین، حفظ دانش به روز و تحقیق مستمر از اهمیت بالایی برخوردار است. پیش از هرگونه تصمیم مالی در این حوزه، مطالعه دقیق و در صورت لزوم، مشاوره با متخصصان مالی توصیه می شود.

سوالات متداول

آیا یک ارز دیجیتال می تواند همزمان در چند دسته بندی قرار گیرد؟

بله، کاملاً ممکن است. بسیاری از ارزهای دیجیتال دارای ویژگی ها و کاربردهای چندگانه هستند. به عنوان مثال، اتریوم (ETH) یک کوین است (زیرا بلاک چین اختصاصی دارد)، اما همچنین یک توکن کاربردی (Utility Token) است زیرا برای پرداخت کارمزد تراکنش ها و اجرای قراردادهای هوشمند در شبکه خود استفاده می شود. همچنین، می تواند به عنوان بخشی از اکوسیستم DeFi و Web3 نیز در نظر گرفته شود.

کدام دسته بندی ارزها برای سرمایه گذاری کم ریسک تر است؟

به طور کلی، استیبل کوین ها (Stablecoins) با هدف حفظ ارزش ثابت و جلوگیری از نوسان طراحی شده اند و کم ریسک ترین دسته محسوب می شوند، هرچند که بی ریسک نیستند. کوین های اصلی (مانند بیت کوین و اتریوم) نیز به دلیل سابقه طولانی تر، پذیرش گسترده تر و ارزش بازار بالاتر، معمولاً نسبت به آلت کوین های کوچک تر یا میم کوین ها ریسک کمتری دارند. اما هیچ سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال بدون ریسک نیست و همواره باید بر اساس تحلیل و تحقیقات شخصی اقدام کرد.

برای مشاهده جدیدترین دسته بندی ها به کجا مراجعه کنیم؟

وب سایت هایی مانند CoinMarketCap و CoinGecko منابع معتبر و به روزی برای مشاهده لیست کامل ارزهای دیجیتال، دسته بندی ها، ارزش بازار، و اطلاعات پروژه ها هستند. این پلتفرم ها به طور مداوم لیست های خود را با توجه به روندهای بازار و پروژه های جدید به روزرسانی می کنند.