در این رابطه، “Carbon nano-onions/CNOs” نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این مواد که برای اولین بار در سال 1980 معرفی شدند، نانوساختارهایی متشکل از پوسته های متحدالمرکز فولرن ها هستند که ویژگی های جذابی مانند مساحت سطح بالا و هدایت حرارتی و الکتریکی بالا را نشان می دهند.
در حالی که روش‌های مرسوم برای تولید نانولوله‌های کربنی دارای جنبه‌های منفی جدی است، اکنون در یک تحقیق جدید که در نشریه «شیمی سبز» منتشر شده است، گروهی از دانشمندان مؤسسه فناوری «ناگویا» در ژاپن راهی ساده را ارائه کرده‌اند. تبدیل ضایعات ماهی به نانولوله های کربنی با کیفیت بالا
در این روش با تغییرات شیمیایی ناشی از حرارت (تجزیه حرارت مایکروویو)، فضولات ماهی در عرض چند ثانیه به نانوالماس کربنی تبدیل می شود.
این روش مصنوعی با محیط زیست نیز سازگار است و راهی مستقیم برای تبدیل فضولات ماهی به مواد مفید فراهم می کند. این گروه تحقیقاتی معتقد است که این امر به آنها کمک می کند تا به چندین هدف توسعه پایدار سازمان ملل دست یابند.
علاوه بر این، اگر این نانولوله های کربنی در نسل بعدی لامپ های LED و نمایشگرهای QLED گنجانده شوند، به کاهش قابل توجه هزینه تولید آنها کمک می کند.
46: