تینا مزدکی: نورثروپ گرامن با فرستادن نمونه اولیه مانتا ری (Manta Ray) به دریا در اوایل سال جاری، اوج چهار سال کار روی پروژه آژانس تحقیقات پروژه‌های پیشرفته دفاعی (دارپا) خود را نشان داد. این پروژه برای توسعه یک وسیله نقلیه خودمختار فوق‌العاده بدون خدمه زیرآب (XLUUV) بود که قادر به انجام فعالیت دوربرد، مأموریت‌های بدون نظارت انسان و طولانی‌مدت بود.
این امر نه‌تنها به یک کشتی بزرگ نیاز داشت که از آن به‌عنوان اسکله استفاده کند، بلکه به رویکرد جدیدی نیز نیاز داشت که به آن اجازه می‌داد تا مسافت‌های طولانی را طی ماه‌ها با صرف انرژی بسیار کم طی کند. نتیجه این پروژه، گلایدری است که قادر به حمل محموله‌های بسیار بزرگ است و می‌تواند به لطف بدنه هیدرودینامیکی و سیستم شناوری مسافت طولانی‌مدت را طی کند. سیستم شناوری مانتا ری به‌نوعی است که بخش زیادی از مسیر را با بالا آمدن از آب و سپس سرخوردن به پایین، طی کند.
برایان تئوبالد، محقق اصلی و مهندس ارشد مانتا ری در نورثروپ گرامن می‌گوید: «گلایدر مکانیسم محرکه‌ای جذابی دارد که همیشه از طریق آب به جلو و به سمت بالا و هم به سمت پایین می‌رود. هنگامی‌که مانتا ری نیاز به بالا یا پایین رفتن دارد، با پمپاژ آب دریا برای تغییر وزن وسیله نقلیه، جهت شناوری را تغییر می‌دهد.»
ویدئوهایی که از مانتا ری منتشرشده نشان‌دهنده نمای VR با وضوح‌بالا از غواصی آزمایشی است. ویدئو اول پاسخ بسیاری از سؤالات در مورد مانتا ری را در اختیار ما قرار می‌دهد. این ویدئو که مانتا ری را هم در حال حرکت در خشکی و هم در حال حرکت در آب نشان می‌دهد، بیان‌کننده این است که نیروی محرکه توسط دو ملخ چهارپره که بر روی لبه بال ها نصب‌شده‌اند، کار می‌کند.
علاوه بر این ویژگی‌ها، ویدئو برخی از قابلیت مانور زیرآب این کشتی را نشان می‌دهد. به‌عنوان‌مثال، مانتا ری می‌تواند در صورت لزوم برای صرفه‌جویی انرژی، در کف دریا حرکت کند.همچنین جو دین، مدیر برنامه مانتا ری می‌گوید: «قابلیت بدون خدمه بودن این گلایدر بسیار مهم است زیرا ما می‌خواهیم انسان‌ها را در طول مأموریت‌های طولانی از محیط‌های خطرناک دورنگه داریم.»
منبع: newatlas
۲۲۷۳۲۳