«اوا گونزالس»، هنرمند فرانسوی بود که با وجود داشتن خانواده‌ای حامی، فرصت‌هایی را برای رشد در توانایی‌های هنری‌اش پیدا کرده بود، هنوز یک زن در دنیای تحت سلطه مردان بود.
به گزارش اینترنشنال نیوز، وقتی صحبت از جنبش امپرسیونیستی در هنر به میان می‌آید، نام‌های مشهوری همچون «مانه»، «مونه»، «دگا» و «پیسارو» به ذهن می‌رسد و در این صف، تنها چند زن وجود دارد. هنرمندان زن مانند «مری کسات» و «برت موریسو» ممکن است نسبت به سایر هنرمندان زن شناخته شده‌تر باشند. با این حال وجود هنرمندی همچون «اوا گونزالس» ثابت می‌کند که دنیای هنر یک دنیای مردانه نبود.
«اوا گونزالس» (تولد ۱۸۴۹ – درگذشت ۱۸۸۳) در پاریس متولد شد. مادر موسیقیدان و پدر رمان‌نویس او از توانایی‌های خلاقانه کودکشان حمایت می‌کردند. در سال ۱۸۶۹ میلادی او مدل نقاشی «ادوار مانه» شد و بعدها به تنها شاگرد خصوصی «مانه» تبدیل شد.
با اینکه زنان هنرمند در اواخر قرن نوزدهم بیش از همیشه شانس شکوفا شدن را پیدا کرده بودند، مفهوم نقش زن در خانه باعث شد تا زنان از دستیابی به موفقیت احتمالی همچون همتایان مرد خود باز بمانند.
شکی نیست که موقعیت خانوادگی «گونزالس» در جامعه، موقعیت‌های بی‌نظیری را برای او به عنوان یک هنرمند زن جوان ایجاد کرد. در حالی که او با وجود اینکه خانواده‌اش توان مالی پرداخت شهریه را داشتند، نمی‌توانست در مدارس آکادمیک مخصوص هنرمندان مرد شرکت کند، ارتباطات اجتماعی «اوا گونزالس» به او کمک کرد تا هنرمند شود. او سبک خاص خود در نقاشی و در طراحی را شکل داد و در حلقه امپرسیونیست‌های پاریس به رسمیت شناخته شد.
آثار مربوط به سال‌های ابتدایی فعالیت او تا حد زیادی شبیه به نقاشی‌های اسپانیایی «مانه» است: نقاشی‌هایی که با استفاده از پالت رنگ‌های تیره و تضاد شدید روشنایی و تاریکی ایجاد شده‌اند. نقاشی بالا پرتره‌ای است که «مانه» از «اوا گونزالس» در جوانی خلق کرده است که در آن زمان به دلیل ترکیب‌بندی غیرعادی که داشت مورد انتقاد قرار گرفته بود.
کارنامه «گونزالس» نیز همچون «مری کسات» و «برت موریسو» مملو از پرتره‌های زنان و کودکان است. او نیز همچون همکارانش در دوران ابتدایی فعالیتی که داشت بر روی این موضوع تمرکز داشت و در سال‌های بعدی به سراغ سبک و پالت رنگی شخصی خودش رفت.
«گونزالس» از این نظر با سایر همتایانش متفاوت بود که تمایل نداشت آثارش را در سالن‌های امپرسیونیست به نمایش بگذارد. در عوض او بیشتر بر نمایشگاه رسمی، سنتی و معتبر «سالن پاریس» تمرکز کرده بود.
او آثارش را با کمک «مانه» به نمایش گذاشت و حتی نقاشی‌هایش در کنار آثار «مانه» ارائه شدند. مورخان هنری معتقدند که «گونزالس» هرگز نتوانست آن مسیر تحول را همچون سایر هنرمندان طی کند، چراکه اغلب زیر سایه «مانه» بود.
«ژان گونزالس»، خواهرش در بسیاری از نقاشی‌های او به تصویر کشیده شده است.
ادای احترامی به «مانه»
نقاشی که در ادامه تماشا می‌کنید نه تنها تاثیر «مانه» در نقاشی‌های «گونزالس» را نشان می‌دهد، بلکه تا حد زیادی به نقاشی «فلوت‌زن» اثر «مانه» شباهت دارد، گویی که این دو نقاشی تکمیل‌کننده یکدیگرند. البته نقاشی «گونزالس» سه بعدی‌تر از نقاشی «مانه» است. این نقاشی یکی از مقبول‌ترین نقاشی‌های «گونزالس» ۲۱ ساله در نمایشگاه ۱۸۷۰ میلادی «سالن پاریس» بود. اما حتی در آن زمان نیز به رغم استعداد «گونزالس»، منتقدان او را جدی نگرفتند.
این هنرمند در سال ۱۸۸۳ میلادی پس از زایمان تنها پسرش درگذشت. از «گونزالس» ۱۲۴ نقاشی باقی مانده است که در مجموعه‌های خصوصی و تعدادی از آن‌ها نیز در موزه‌های هنری سراسر جهان نگهداری می‌شوند.
انتهای پیام