حدود یک سوم زنان گاهی اوقات “نشت ادرار” دارند و بیش از سه میلیون نفر به طور مرتب بی‌اختیاری ادرار (UI) را تجربه می‌کنند.
مثانه
مثانه‌های ما به تدریج پر می‌شوند تا جایی که در صورت سالم بودن سیستم‌های عصبی به ما می‌گویند، نیاز به تخلیه دارند و روند کار را کنترل می‌کنند.
وقتی ادرار می‌کنیم، دیواره مثانه (دترسور) عضله منقبض می‌شود، در حالی که اسفنکتر خروجی (دریچه)، توسط عضلات کف لگن پشتیبانی می‌شود، شل می‌شود و ادرار از لوله‌های مجرای ادرار ما جاری می‌شود.
انواع بی‌اختیاری
مثانه بیش فعال (OAB) باعث می‌شود که احساس کنیم قبل از پر شدن باید ادرار کنیم. مقاومت در برابر سیگنال‌ها قوی‌تر و دشوارتر می‌شود، بنابراین به صورت کم وگهگاهی پیش می‌رویم، یا اینکه به طور ناگهانی بدون هشدار نشت می‌کند یا تخلیه می‌شود، کنترل را کاملا از دست می‌دهیم (بی ثباتی دترسور).
“بی اختیاری فوری” همچنین می‌تواند به دلیل شرایط عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس، تحریک ناشی از عفونت، شرایط مثانه یا سطح پایین هورمون بعد از یائسگی ایجاد شود.
بی اختیاری ادرار استرسی (SUI) هنگامی اتفاق می‌افتد که اسفنکتر تحت فشار ناگهانی مانند سرفه یا خندیدن باز شود. در زنان با زایمان طولانی مدت یا دشوار، دارای اضافه وزن یا ضعف یا افتادگی کف لگن معمول است.
هر دو نوع می‌توانند با هم یا هنگام عشق‌ورزی اتفاق بیفتند. فشار از رحم بزرگ شده (به عنوان مثال، بارداری یا فیبروم) یا تخمدان (کیست یا به ندرت سرطان) نیز می‌تواند بر عملکرد مثانه تاثیر بگذارد، در حالی که بی‌اختیاری “سرریز” ممکن است به دلیل احتباس ادرار ناشی از تنگی مجرای ادرار باشد.
در صورت ایجاد یک گذرگاه کاذب (فیستول) بین مثانه و واژن، بی‌اختیاری مداوم رخ می‌دهد.
آزمایشاتی که ممکن است لازم داشته باشید
کمتر از نیمی از زنان با بی‌اختیاری ادرار متوسط / شدید تقاضای کمک نمی‌کنند، اما مهم است که بدانید چه مشکلی وجود دارد، زیرا ممکن است بدتر شود.
شما به معاینه شکم و داخلی (لگن) احتیاج دارید.
پزشک ادرار شما را از نظر عفونت، خون، دیابت و آسیب کلیه آزمایش می‌کند و احتمالاً آزمایش خون می‌گیرد.
او ممکن است از شما بخواهد میزان ادرار در دفع یا نشت و تعداد آن را توضیح دهید، تا نحوه عملکرد مثانه، ترتیب اسکن اولتراسوند یا ارجاع شما به متخصص برای سیستوسکوپی (معاینه تلسکوپ مثانه) یا اشعه ایکس برای اندازه گیری ادرار جریان را بررسی کند.
درمان
تمرینات کف لگن تقریباً همیشه، اگر آن‌ها را به درستی انجام دهید، چندین بار در روز کمک می‌کند.
تغییر شیوه زندگی نیز کمک می‌کند، اما محدود کردن مصرف مایعات می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. اگر از دارو‌های ادرار آور (قرص آب) استفاده می‌کنید ممکن است پزشک عمومی گزینه دیگری را پیشنهاد کند. اگر ضعف شدید کف لگن دارید، ممکن است به جراحی نیاز باشد.
متخصص اورولوژی یا متخصص زنان و زایمان می‌تواند نکات مثبت و منفی اعمال مختلف را توضیح دهد.
مثانه بیش فعال اغلب با آموزش مثانه (یادگیری “بیشتر نگه داشتن”) یا دارو برای ایجاد ثبات در عضله تجویز کننده شما بهبود می‌یابد.
شاید لازم باشد بیش از یک مارک را امتحان کنید. کرم استروژن که در واژن یا قرص HRT استفاده می‌شود می‌تواند کمبود هورمون را برطرف کند.
۵ راه برای کنترل مجدد
۱. اگر اضافه وزن دارید، کم کردن می‌تواند فشار روی مثانه شما را کاهش دهد.
۲. سیگار نکشید – این باعث ضعیف شدن بافت‌های حمایتی و همچنین سرفه می‌شود.
۳. مقدار زیادی آب بنوشید، اما کافئین که می‌تواند مثانه را تحریک کند محدود کنید.
۴. در صورت بدتر شدن بی‌اختیاری ادرار، ادویه کاری، مرکبات و سایر غذا‌های تند / اسیدی را قطع کنید.
۵. از یبوست که می‌تواند در تخلیه طبیعی مثانه تداخل ایجاد کند، پیشگیری کنید.