ايجاد ساز و کارهایی برای بهبود عملکرد و مقاومت یک ساختمان در برابر تنش‌های موجود یا بارهای اضافی، فرایند مهمی است که افزایش انعطاف پذیری یک ساختمان را به همراه دارد. با بهبود این پایداری، مخاطرات بالقوه کمینه می شوند، نواقص ساختاری رفع می شوند، ساختمان قوی تر و قابل اطمینان تر می شود و می تواند در جهت اهداف جدیدی استفاده شود. انعطاف پذیری ساختمان می تواند برروی بخش های سازه و غیر سازه اعمال شود.
اهداف مقاوم سازی ساختمان چیست؟
به طور کلی، هدف این است که ایمنی، مقاومت و عملکرد مناسب ساختمان در طولانی مدت تحت شرایط مختلف را تضمین کند. روش های انعطاف پذیری با حذف نواقص ساختاری و کمینه کردن خطرات موجود، معادل عمر ساختمان را افزایش می دهد و اطمینان را برای ساکنان و کاربران می آورد. به طور کلی، اهداف و دلایل ایجاد ساز و کارهای انعطاف پذیری به شکل زیر دسته بندی می شوند:
– تضمین ایمنی و کاهش خطرات
– پایداری و مقاومت ساختار
– عملکرد مناسب تحت شرایط مختلف
– حذف نواقص سازه
– افزایش مقاومت در برابر نیروهای خارجی
– برخورد با بارهای اضافی در ساختمان
– مصرف در بازسازی، توسعه و تغییر کاربری ساختمان.
تضمین ایمنی و کاهش خطرات
با گذشت زمان، ساختمان ها به دلیل طول عمر سازه، آسیب های طبیعی، روش های ساخت نامناسب، تغییر استانداردها ممکن است پایداری خود را از دست دهند و دچار خطرات ایمنی شوند. همچنین، ساختمان ها ممکن است نیاز به تغییر کاربری یا افزایش تعداد ساکنین داشته باشند. در مناطق زلزله پذیر، تقویت سازه برای مقاومت در برابر نیروهای جانبی که می تواند باعث فروپاشی ساختمان در زلزله شود، حیاتی است.
افزایش طول عمر
مزایای تقویت و حفظ صحیح ساختمان ها زیاد است. مقاوم سازی ساختمانها می تواند عمر آن ها را افزایش دهند، نیاز به تعمیرات گرانبها و جایگزینی های هزینه بر را کاهش دهند و اصالت فرهنگی و تاریخی آن ها را حفظ کنند. همچنین، تقویت ساختمان های موجود می تواند جایگزینی هزینه ای برای کاملاً خراب کردن و بازسازی آن ها باشد. به طور کلی، با سرمایه گذاری در اقدامات مناسب برای تقویت ساختمان ها، می توانیم ساختمان هایی ایمن تر، امن تر و با عمر بیشتری را تضمین کنیم که به نفع نسل های کنونی و آینده خواهند بود.
انواع مختلف روش‌های مقاوم سازی ساختمان
در این مقاله از ایران سازه تولید کننده میلگرد بستر، به معرفی روش‌های مختلف تقویت ساختمانها پرداخته شده است. این روش‌ها به طور کلی به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول شامل در نظر گرفتن ساختمان به عنوان یک واحد اصلی است، و با اضافه کردن عناصر جدید یا استفاده از روش‌های دیگر، نظیر اضافه کردن دیوارهای برشی، کاهش تقاضا بر روی اعضای موجود را ایجاد می‌کند.
گروه دوم روش‌ها، شامل بازبینی هر قطعه ساختمان به صورت جداگانه است. هر عضو که ظرفیت کافی در مقایسه با تقاضای آن وجود نداشته باشد تقویت می شود. نمونه‌هایی از روش‌های این دسته، شامل استفاده از ورق‌های فولادی یا کامپوزیت‌های سیمانی تقویت شده با الیاف می‌شود. در طول متن، روش‌های مختلف تقویت ساختمان بررسی شده است. با انجام این اقدامات، مالکان املاک می‌توانند تضمین کنند که ساختمان‌هایشان با توجه به شرایط محیطی و چالش‌های مختلف، ماندگاری و پایداری بهتری داشته باشند. همه این روش‌ها، برای حفظ ایمنی، طول عمر و پایداری ساختمان در دوران بلندمدت، اطلاعات مهمی را ارائه می‌دهند.
روش های مقاوم سازی اعضای سازه ای یک ساختمان شامل موارد زیر است:
- کامپوزیت‌های سیمانی تقویت شده با الیاف (FRCM)
- پلیمرهای تقویت‌شده با الیاف (FRP)
- ژاکت بتنی
- ژاکت فولادی
- افزودن دیوار برشی
- تزریق اپوکسی
- جداسازی لرزه‌ای پی (Base Isolation)
- مهاربندی فولادی
- تقویت پی
- پس تنیدگی خارجی
مقاوم سازی اعضای غیرسازه‌ای ساختمان
مقاومت اعضای غیر سازه ای ساختمان همانند تقویت الزامات عناصر سازه ای همچون تیرها، ستون ها و سقف ها و دیوارها بسیار حیاتی می باشد. طبق استاندارد 2800، اجزای غیرسازه‌ای به عناصری در یک ساختمان گفته می‌شود که به سازه اصلی ساختمان متکی هستند ولی در تحمل بارهای جانبی به آن کمک نمی‌کنند. اجزای معماری مانند دیوارهای غیرسازه‌ای، نماها، سقف‌های کاذب و نیز تأسیسات برقی و مکانیکی از جمله این اجزا به حساب می‌آیند.
دیوارهای غیر سازه ای برای تعریف فضای داخل ساختمان طراحی شده اند. عملکرد این اجزاء در شرایط سخت مانند زمین لرزه، باد قوی یا برخورد بسیار مهم است، علاوه بر پایداری سازه. تقویت و سازه بندی این دیوارها، پایداری و سالمی آنها را تضمین کرده و خطر سقوط یا شکستگی آنها در زمین لرزه را کاهش می دهد. اگر سازه اصلی پایدار بماند اما دیوارهای غیر سازه ای شکست خورند، ساکنین در معرض خطر آسیب و بروز حوادث و سقوط آسیب می شوند.
روش‌های مقاوم سازی دیوار
براساس نکاتی که در بخش قبلی بیان شد، اهمیت تقویت دیوارها به مراتب بیشتر شده است. روش‌ها و فناوری‌های بسیاری برای تقویت دیوارها وجود دارند، هر یک با مزایا و معایب خود. برخی از این روش‌ها برای دیوارهای موجود و قدیمی به کار می‌روند، در حالی که برخی دیگر از آنها هنگام ساختمانی استفاده می‌شوند. در پاراگراف‌های زیر، برخی از متد‌های رایج تقویت دیوارها مورد بررسی قرار می‌گیرند.
وال‌پست
وال پست یکی از روش‌هایی است که در هنگام ساخت دیوار انجام شده و برای مهار لرزه‌ای دیوار به کار می‌رود. وال‌پست با کنترل طول آزاد دیوار، نیرو و لنگرهای وارد بر دیوار را پخش کرده و دیوار را در برابر نیروهای جانبی زلزله مهار می‌کند. وال پست از جمله روش‌های سنتی مهار دیوارهای غیرسازه‌ای است که مبانی فنی طراحی و اجرای آن در پیوست ششم استاندارد 2800 آمده است. که وال پست منقطع یا ناودانی منقطع هم جز دسته وال پست هاست.
میلگرد بستر
میلگرد بستر یک المان تسلیح کننده و تقویت کننده دیوارهای بلوکی است که به صورت تارهای مقاوم کششی، داخل ملات و در بین رج‌های دیوار با فواصل مشخص قرار می‌گیرد. وظیفه میلگرد بستر، مسلح کردن مصالح ترد و شکننده بنایی و یا به عبارتی افزایش مقاومت خمشی صفحه دیوار است. در واقع میلگرد بستر به عنوان یک سیستم مکمل سیستم وال‌پست استفاده می‌شود و مقاومت دیوار در راستای افقی را افزایش می‌دهد. برای اطلاع از قیمت میلگرد بستر می توانید به لینک زیر مراجعه کنید.
https://milgerdbastarir.ir/product/bed-rebar/
