نمازجمعه

عمومی

اپوزسیونی که نمازجمعه می رود

کیهان را خوش نیامد تا آن جا که با تیتر شاه رفت در صفحه یک واکنش نشان داد و تیتر زد: اپوزسیون نجیب! نهایت خوش ذوقی کیهان همین علامت خطابی است که گاهی آن را به جای علامت تعجب به کار می برد. در جواب هم نوشت میثمی نه تنها نجیب نیست که نوکر بی جیره و مواجب اوباما و ترامپ است. همان روزها چیزی در جواب کیهان نوشتم که طبق معمول چنین مواقعی خوردند و دم نزدند و تا مدت ها دور و بر صاحب این قلم پیدایشان نشد. در بخش هایی از آن یادداشت نوشته بودم: «در زمانه‌ای که اعتدال و انصاف حکم کیمیا را پیدا کرده و اغلب قضاوت‌ها به اغراض نفسانی آلوده است از چنین منظری به عالم و آدم نگریستن شوق‌برانگیز است و خردک شرری از امید را در دل ناامید ما همچنان روشن نگاه می‌دارد. می‌توان با فرهاد میثمی مخالف بود، می‌توان برخی از عبارات نامه‌ی او را نپسندید اما نمی‌توان نجابت و شرافت او را یکسره نادیده گرفت و از اساس منکرش شد. او برای عقایدش ارزش قائل است و حاضر است بی‌آن‌که چشم به بیگانه بدوزد، تاوان دیگرگونه اندیشیدنش را بپردازد. شاید همین اعراض و اعلام تبرا از بیگانگان سبب شود گوش‌های …